Bon Umtuk

‘s Morgens sta ik met Willem (leraar Nederlandse school) al vroeg op het pontje om vanaf het koninklijk paleis de Mekong over te steken en daar langs de rivier naar Prey Veng in het zuiden te rijden. Mooie rit over continue in en uit elkaar wevende paadjes. Na een kleine twee uur houden de steeds smaller wordende paadjes toch ineens op. Het water staat nog te hoog en we kunnen niet verder. Tenminste, niet op de motor. Gelukkig is de redding nabij: dorpelingen hebben wel een bootje waarmee we een stukje stroomafwaarts kunnen worden gebracht. Dus worden onze motoren in het wiebelbootje geladen en steekt de bootsman af. Waarna ik binnen twee seconden (echt!) achterover in het water lig, een halve seconde later gevolgd door Willem! Fijn… Nadat alles en iedereen weer aan boord is gehesen blijken onze beide camera’s dat water niet zo leuk te vinden. Gelukkig kunnen we later tijdens de lunch een zakje droge rijst krijgen waarna Willem’s camera weer vrij snel wakker wordt. Die van mij is nog steeds in coma, maar vertoont wel weer wat levenstekenen. We zullen zien.

Voor de lunch rijden we eerst nog langs de niet bepaald spectaculaire Ba Phnom waar Willem’s koppelingskabel het begeeft. Ook hier: redding nabij. Een lokale mechanieker vervangt het ding voor $1 en we kunnen weer door. Na de lunch rijden we over een mooie weg even lekker door naar Prey Nokor. Tijdens het zoeken hiernaar rijdt Willem lek, maar ten derde male is de oplossing dichtbij. Een lokale bandenplakker vervangt de band (kosten: wederom $1) en nadat we een opdringerige dronkenlap hebben afgeschud rijden we via de tempel naar Kampong Cham voor een welverdiend biertje.

Omdat hotel waarin we slapen verbouwd wordt staan we strak om 7 uur alweer op en zijn we vroeg op pad om Wat Nokor te bekijken, een ruïne uit de Angkor periode waar nog vrij veel mooie muurversieringen bewaard zijn gebleven. Daarna rijden we via de westelijke oever de Mekong op en steken halverwege met een pontje over op weg naar Kratie. Daar lunchen we en gaan we snel door in een poging een extreem afgelegen tempel te vinden. Dat blijkt iets te hoog gegrepen. Willem let even niet op en stuitert van z’n motor af. Ik zit even later volledig vast in de bagger en Willem rijdt op verkenningstocht nog een stukje door om nogmaals in een plas onderuit te gaan. Hierna is het besluit snel genomen om maar gewoon om te keren en de ongetwijfeld bijzonder indrukwekkende Khwan Bpeh tempel te laten voor wat hij is en te kijken of we een paar dolfijnen kunnen spotten. Dat lukt prima en even later dobberen we met een biertje in de hand in een bootje op de Mekong naar de Irrawaddy dolfijnen te kijken. We zien er vrij veel (vooral gezien het feit dat er nog maar zo’n 80 schijnen te zitten) maar niet heel dichtbij. Na een uurtje rijden we rustig terug naar Kratie om een hapje te eten.

De volgende morgen alweer vroeg op en via een mooie rit terug naar Kampong Cham. Daar zoeken we eerst Phnom Pros en Phnom Srey (Mannen- en Vrouwenberg) voor een mooi uitzicht over de verder pannenkoekplatte omgeving. Van daaruit hebben we een binnendoorweg uitgestippeld naar Tuek Chas. De “weg” blijkt nogal te lijden te hebben gehad onder het net aflopende regenseizoen. Grote delen zijn veranderd in modderpoelen die we alleen kunnen omzeilen door stukken door de bananenplantages te rijden. Nadat we net overlegd hebben dat we het nog een paar kilometer aankijken wordt de weg plotseling veel beter en kunnen we lekker doorrijden over het Cambodjaanse platteland. Na de Tuek Chas ruïne rijden we rustig over de hoofdwegen terug naar Phnom Penh waar we na in totaal een kleine 800 kilometer moe maar voldaan aankomen.

Daar zijn we precies op tijd voor het jaarlijkse Bon Umtuk, het Waterfestival. Om de omkeer van de waterloop van de Tonle Sap te vieren (vanaf nu weer gewoon vanuit het Tonle Sap meer naar de monding van de Mekong) worden er bootraces gehouden. Uit het hele land (en daarbuiten) vaardigen dorpen teams uit die in lange boten twee aan twee tegen elkaar racen. Dat betekent een soort Koninginnedagsfeer in de stad (2 a 3 miljoen bezoekers!), veel lekkere hapjes en drankjes, veel nutteloze koopwaar op straat en veel gezelligheid. We hebben ontdekt dat het Ministerie van Toerisme een speciaal “toeristenpaviljoen” inricht en daar zitten we eerste rang, zo’n beetje naast de koning, naar de races te kijken. Dunya en Phalla moedigen alle boten uit volle borst aan terwijl ze sprinkhanen en garnalen naar binnen werken! Vandaag zijn de finales maar helaas regent het een beetje, hopelijk klaart het vanmiddag nog op!