Waterfestival
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Rosalie
21 November 2008 | Cambodja, Khett Siem Reab
Waterfestival betekende voor ons dit jaar een rondje Tonle Sap. Het Tonle Sap meer is het (of een van de) grootste zoetwatermeren van de wereld met de unieke eigenschap dat het tijdens het regenseizoen gevuld wordt met overdadig regen- en smeltwater dat via de Mekong omhoog het meer in wordt gestuwd. Na het regenseizoen (als het meer op z’n grootst is) keert de stroomrichting van het water in de Tonle Sap rivier om en loopt de boel weer leeg.
Anyhow, ’t is een groot meer en een rondje kost dus best wat tijd, als je onderweg ook nog wat wil zien en de staat van veel Cambodjaanse wegen in de overweging meeneemt.
De eerste bestemming is Siem Reap. Het was de eerste keer dat we met de meiden in het Angkor complex waren, dus de dag liep eigenlijk uit op een lange fotosessie. ’t Is nog steeds zo mooi om te zien dat ze alles interessant vinden en dan zijn de overgroeide tempels natuurlijk een grote ontdekkingstocht door een enorm klimrek. Nou mag je tegenwoordig (tijdelijk?) een aantal plekken niet meer in/op: grote delen van Ta Phrom, het bovenste niveau van Angkor Wat zelf, stukken van Bayon, maar er blijft nog genoeg moois te zien... ’s Avonds (okee, eigenlijk ’s middags ook al) nog lekker eten en drinken in Pub Street en dan opmaken voor het vervolg van de reis.
Bestemming twee is Sisophon, via de beruchte weg richting Thaise grens waaraan (verrassing!) hard gewerkt wordt. Wat betekent dat hij nu nog altijd erbarmelijk is maar binnenkort (?) waarschijnlijk (?) prima. In Sisophon lunchen we bij Reint en Lydia die daar met de kinderen vakantie vieren.
Vanaf Sisophon rijden we naar het noorden om daar de Bantey Chhmar tempel te gaan bekijken. De reis er naartoe is maar 65 kilometer maar duurt toch bijna 4 uur. Ik geef toe, daarvan brengen we zeker een kwartier voor een enorme plas door terwijl we onderling overleggen of, en zo ja, hoe we er het beste doorheen kunnen.
Bantey Chhmar (tempel van de kat) is een enorm complex met een gracht waarin tot onze grote vreugde tijdens het waterfestival ook bootraces worden gehouden. In ’t minuscule dorpje hebben ze maar liefst vier boten waarin per boot maar liefst zes man kan plaatsnemen! (Ter vergelijking: in Phnom Penh strijden jaarlijks zo’n 100 boten met 30 a 40 man per boot.) De geluidsinstallatie daarentegen is wel enkele duizenden Watts sterk...
Maar goed, mooie tempel dus. Een van de drie tempels uit de Angkor periode die in onze favoriete stijl gebouwd is: Bayon (die met die vier gezichten). We wandelen door het heerlijk beboste complex en vinden samen steeds weer prachtige dingen. Letterlijk eeuwig zonde om te zien hoeveel van de fantastische versieringen uit de muren zijn gehakt en gestolen.
Aan het eind van onze ontdekkingstocht blijkt het alleen met de gezichten nogal dun gezaaid te zijn! Slechts een hebben we er gevonden... Ik laat het er niet bij zitten en glip ’s middags nog een keer langs de waterdichte bewaking en klim dwars door het midden, over alle ingestorte bouwstenen, naar het centrum waar zich inderdaad een plein met de illustere torens bevindt. Heel indrukwekkend. Nu alleen Preah Kahn (aka Prasat Bakan, de derde tempel in Bayonstijl) nog een keer vinden en dan zijn we helemaal blij. Zie eerdere poging hier: http://frankenrosalie.waarbenjij.nu/Bericht/?Cambodja/Tempelhoppen/&subdomain=frankenrosalie&module=site&page=message&id=1275563.
De volgende morgen gaan we vol goede moed (“Nee, ik wil niet!”) de terugreis naar Sisophon in. Deze keer geen overleg of de plas door kunnen, want geen keuze... In Sisophon lunchen we weer bij Reint en Lydia en dan gaan we door naar Battambang.
Toen we hier voor ’t eerst waren, waren we ook al eens in Battambang en we vonden er toen geen van beide veel aan. Andere mensen vinden Battambang echter fantastisch, dus we besloten nog eens te gaan kijken. Weer niks aan dus... We zullen wel verwend zijn, of gewoon de juiste plekjes niet kennen, maar we hadden weer moeite om een normaal restaurant te vinden, laat staan een plek om gezellig wat te drinken. Beide zijn er wel, maar van elk slechts een en om nou steeds weer naar dezelfde tent te rijden voor een drankje en dan door naar hetzelfde restaurant als gisteren... Daar staat tegenover dat we een lekker hotel hadden met prima zwembadje en ik eindelijk een houten Apsara heb gekocht, want Battambang staat bekend om zijn houtsnijwerk. Ze is inmiddels door Piet en Hermien in goede staat naar Nederland overgebracht dus met een beetje geluk zien we haar van de zomer weer.
Voordat we op weg terug naar Phnom Penh kunnen pikken we eerst nog even een tempel en een ritje op de bamboetrein mee. Bamboetreintjes zijn precies wat je je voorstelt: een bamboe plateau van zo’n 2 bij 4 meter op twee assen waarvan er een wordt aangedreven door een grasmaaiermotor. Omdat er maar een enkel spoor ligt moet een van de treintjes van de rails af als er een tegenligger aankomt! Dolle pret voor een half uurtje en weer een mooie nieuwe ervaring!
Anyhow, ’t is een groot meer en een rondje kost dus best wat tijd, als je onderweg ook nog wat wil zien en de staat van veel Cambodjaanse wegen in de overweging meeneemt.
De eerste bestemming is Siem Reap. Het was de eerste keer dat we met de meiden in het Angkor complex waren, dus de dag liep eigenlijk uit op een lange fotosessie. ’t Is nog steeds zo mooi om te zien dat ze alles interessant vinden en dan zijn de overgroeide tempels natuurlijk een grote ontdekkingstocht door een enorm klimrek. Nou mag je tegenwoordig (tijdelijk?) een aantal plekken niet meer in/op: grote delen van Ta Phrom, het bovenste niveau van Angkor Wat zelf, stukken van Bayon, maar er blijft nog genoeg moois te zien... ’s Avonds (okee, eigenlijk ’s middags ook al) nog lekker eten en drinken in Pub Street en dan opmaken voor het vervolg van de reis.
Bestemming twee is Sisophon, via de beruchte weg richting Thaise grens waaraan (verrassing!) hard gewerkt wordt. Wat betekent dat hij nu nog altijd erbarmelijk is maar binnenkort (?) waarschijnlijk (?) prima. In Sisophon lunchen we bij Reint en Lydia die daar met de kinderen vakantie vieren.
Vanaf Sisophon rijden we naar het noorden om daar de Bantey Chhmar tempel te gaan bekijken. De reis er naartoe is maar 65 kilometer maar duurt toch bijna 4 uur. Ik geef toe, daarvan brengen we zeker een kwartier voor een enorme plas door terwijl we onderling overleggen of, en zo ja, hoe we er het beste doorheen kunnen.
Bantey Chhmar (tempel van de kat) is een enorm complex met een gracht waarin tot onze grote vreugde tijdens het waterfestival ook bootraces worden gehouden. In ’t minuscule dorpje hebben ze maar liefst vier boten waarin per boot maar liefst zes man kan plaatsnemen! (Ter vergelijking: in Phnom Penh strijden jaarlijks zo’n 100 boten met 30 a 40 man per boot.) De geluidsinstallatie daarentegen is wel enkele duizenden Watts sterk...
Maar goed, mooie tempel dus. Een van de drie tempels uit de Angkor periode die in onze favoriete stijl gebouwd is: Bayon (die met die vier gezichten). We wandelen door het heerlijk beboste complex en vinden samen steeds weer prachtige dingen. Letterlijk eeuwig zonde om te zien hoeveel van de fantastische versieringen uit de muren zijn gehakt en gestolen.
Aan het eind van onze ontdekkingstocht blijkt het alleen met de gezichten nogal dun gezaaid te zijn! Slechts een hebben we er gevonden... Ik laat het er niet bij zitten en glip ’s middags nog een keer langs de waterdichte bewaking en klim dwars door het midden, over alle ingestorte bouwstenen, naar het centrum waar zich inderdaad een plein met de illustere torens bevindt. Heel indrukwekkend. Nu alleen Preah Kahn (aka Prasat Bakan, de derde tempel in Bayonstijl) nog een keer vinden en dan zijn we helemaal blij. Zie eerdere poging hier: http://frankenrosalie.waarbenjij.nu/Bericht/?Cambodja/Tempelhoppen/&subdomain=frankenrosalie&module=site&page=message&id=1275563.
De volgende morgen gaan we vol goede moed (“Nee, ik wil niet!”) de terugreis naar Sisophon in. Deze keer geen overleg of de plas door kunnen, want geen keuze... In Sisophon lunchen we weer bij Reint en Lydia en dan gaan we door naar Battambang.
Toen we hier voor ’t eerst waren, waren we ook al eens in Battambang en we vonden er toen geen van beide veel aan. Andere mensen vinden Battambang echter fantastisch, dus we besloten nog eens te gaan kijken. Weer niks aan dus... We zullen wel verwend zijn, of gewoon de juiste plekjes niet kennen, maar we hadden weer moeite om een normaal restaurant te vinden, laat staan een plek om gezellig wat te drinken. Beide zijn er wel, maar van elk slechts een en om nou steeds weer naar dezelfde tent te rijden voor een drankje en dan door naar hetzelfde restaurant als gisteren... Daar staat tegenover dat we een lekker hotel hadden met prima zwembadje en ik eindelijk een houten Apsara heb gekocht, want Battambang staat bekend om zijn houtsnijwerk. Ze is inmiddels door Piet en Hermien in goede staat naar Nederland overgebracht dus met een beetje geluk zien we haar van de zomer weer.
Voordat we op weg terug naar Phnom Penh kunnen pikken we eerst nog even een tempel en een ritje op de bamboetrein mee. Bamboetreintjes zijn precies wat je je voorstelt: een bamboe plateau van zo’n 2 bij 4 meter op twee assen waarvan er een wordt aangedreven door een grasmaaiermotor. Omdat er maar een enkel spoor ligt moet een van de treintjes van de rails af als er een tegenligger aankomt! Dolle pret voor een half uurtje en weer een mooie nieuwe ervaring!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
