Kind, Kampot en Kep

Op donderdagmiddag haal ik de huurmotor op om me bij mijn gezin (!) te kunnen voegen dat inmiddels naar Kampot is gegaan. Op kantoor duurt het allemaal net iets langer dan gepland waardoor ik pas om 3 uur weg rij uit Phnom Penh. Dat betekent dat ik het laatste stuk in het donker rij, wat geen aanrader is: om te beginnen moet de zonnebril af waardoor er een enorme berg muggen mijn ogen binnenvliegt. En van het andere verkeer heeft driekwart geen lichten. Het restant heeft de lichten strak in de ogen van de tegenligger afgesteld...

Uiteindelijk kom ik om half 7 aan bij de Bokor Mountain Lodge waar Phalla lekker zit te spelen. De Bokor Mountain Lodge blijkt een nieuw guesthouse in het gebouw waar ik vorig jaar mijn glorieuze, Oscar-waardige acteerdebuut maakte in de Franse topproductie L’Empire du Tigre (nog niet op de markt gezien, trouwens). Roos, Phalla, Piet en Hermien hebben de afgelopen week in Sihanoukville doorgebracht. Daar is moeder Peng intussen geopereerd aan een cyste in haar nek, binnenkort de uitslag van het pathologisch onderzoek. Met de hele familie maken we nog een boottochtje naar Koh Rung, een eiland even voor de kust. Groot feest; nog nooit van hun leven op een boot geweest! Verder natuurlijk lekker aan het strand en in het speelbadje met Phalla.

De volgende dag gaan Piet en Hermien in de taxi en ik op de motor Bokor Hill Station bekijken. 10 kilometer buiten Kampot slaan we af voor de 32 kilometer naar de top. Twee uur later komen we geradbraakt aan. De weg heeft sinds 1969 (toen Bokor voor de tweede keer werd verlaten) geen onderhoud meer gehad. Net als Asterix de Galliër houden kleine stukjes asfalt moedig stand in een zee van scherpe keien... Bovenop staan ruim 70 ruines, onder andere van de kerk, de school, het postkantoor, het hotel en het casino. Die laatste staat op de rand van de klif met prachtig uitzicht, bij helder weer. Volgens de verhalen sprong er regelmatig een beschonken Franse koloniaal over de rand nadat hij zijn fortuin had verspeeld! Alleen de skeletten van de gebouwen staan er nog, vanwege het koele klimaat voor een groot deel begroeid met een vreemde oranje mos.

Op de terugweg naar beneden slaat al snel mijn motor af. Oei! Een korte inspectie brengt de klassieke beginnersfout al snel aan ’t licht: ik heb geen benzine meer. Gelukkig stopt na een paar tellen een groepje tegenliggers om te kijken wat mijn probleem is. Ze hebben veel grotere tanks op hun motoren en (belangrijker) zijn niet vergeten ze vol te gooien. Vier liters worden overgegooid en ik kan na vijf minuten weer door. De hele verdere weg naar beneden kom ik geen tegenligger meer tegen!

Via Kampot, waar Roos en Phalla in de taxi stappen, gaan we direct door naar Kep. Dat wil zeggen: ik ga er vandoor en halverwege Phnom Penh krijg ik van Roos sms dat ik op de verkeerde weg zit. Ik moet ook gewoon niet proberen zelf de weg te vinden... Om een uur of 5 kom ik “een beetje moe maar voldaan” eindelijk ook in Kep aan. Roos heeft al een leuk hotel gevonden en de volgende paar dagen brengen we dus rond het zwembad door. Phalla blijkt het water fantastisch te vinden! Ze kraait van plezier als we in het water rondspetteren, geen spoortje angst te ontdekken!

Kep is ook al een plek waar de Franse jetset zich in de koloniale tijd graag liet zien. Overal oude villa’s in erbarmelijke staat, en hier en daar een schitterend gerestaureerd exemplaar. ’t Is dat ik geen geld heb, maar je zou het hier bijna investeren. Wat een mogelijkheden! We eten verse krab op de markt en rijden een beetje rond op zoek naar de ingrediënten van gin-tonic... Op zondag gaan we nog even naar Koh Tonsay (Rabbit Island) en ook daar is het dikke pret. Jammer van dat zand, want dat vindt Phalla helemaal niks!

Volgende week moet Rosalie na haar adoptieverlof weer aan het werk maar gelukkig is de redding nabij: Phi, de oudste dochter van de familie Peng uit Sihanoukville, komt ons huishouden versterken. Toen we daar waren gaf ze aan dat ze wel ergens wilde gaan werken en wij hadden het er zelf ook al over gehad. Ze is namelijk enorm goed met kinderen (ze heeft het gros van haar broertjes en zusjes groot gebracht) en als Bopha aan het werk is, kan ze niet op Phalla letten. Dus lijkt dit voor iedereen een prima oplossing. Ook Phi komt in huis wonen (bij Bopha op de kamer, die dat heel gezellig blijkt te vinden), ze zorgt overdag voor Phalla en gaat ’s avonds naar school om meer Engels te leren. En zo dijt het huishouden alsmaar uit! Groeten van (in volgorde van opkomst): Rosalie, Kite, Frank, Toet, Bopha, Phalla, Phi...