Nous sommes à la nouvelle maison

Na lang zoeken en één mislukte eerdere poging een contract te tekenen hebben we dan toch eindelijk een nieuw huis! De eerste verdieping van een traditioneel Khmer huis: volledig van hout, drie slaapkamers, twee badkamers, grote woonkamer en een enorm balkon. Precies wat we zochten, alleen wat verder uit ’t centrum dan we eigenlijk wilden.

Vrijdag bel ik een “mannetje” om een afspraak te maken voor de volgende ochtend. Ja hoor, om 9 uur zal-ie er zijn, zegt-ie... Om half 10 bel ik ‘m op. Hij is (bij ’t verkeerde huis) langs geweest en is alweer op weg naar huis. Of ’t een week later kan? Ik regel wel iets anders!

Op weg dus naar Psah Thmei om een paar verhuizers te zoeken. Na een slappe poging tot onderhandelen van onze kant (want ja, je wilt toch gewoon verhuizen als alle dozen zijn ingepakt) vertrekt Roos dus met een chauffeur en een mannetje of 6 in een truck op weg naar ons oude huis. Bopha heeft inmiddels de laatste restjes ingepakt en de mannen beginnen in een razend tempo het huis in de achterbak te gooien. Een half uurtje (en iedereen een colaatje) later gaat Roos weer met de truck en ik op de Minsk met een mannetje achterop (“stoer, bij een barang achterop!”). Groot feest op de laadbak, zingend en dansend op onze spullen naar het nieuwe huis. Iets zegt me dat de onderhandelingen beter hadden gekund... Daar gaat alles over de reling omhoog en naar binnen. Niet bepaald zachtzinnig maar ja. Een kwartier (en iedereen een sigaret en een colaatje) later weer naar ’t oude huis om het feest nog een keer te herhalen. Sanyang en fietsen erbij, Bopha ook mee (ruzie wie er deze keer bij mij achterop mag) en zo blijken we binnen twee uur verhuisd. Inclusief colaatjes...

Inmiddels zijn wij bijna klaar met uitpakken en de katten weer bijna zichzelf. Dat wil zeggen: Toet heeft nergens last van en eet lekker door en Kite wil alleen maar naar buiten.