Dunya Sreyboth Marie Vink

Phalla heeft een zus. Niet helemaal zoals we in eerste instantie in gedachten hadden maar gelukkig is niet alles in het leven te plannen. Dunya is op 5 mei bij ons gekomen en ze is met bijna twee jaar vier maanden ouder dan Phalla. Het is voor Dunya heel erg wennen aan de nieuwe omgeving en met name aan mij. Ze moet op dit moment nog niet veel van mannen hebben... Maar goed, ieder kind komt er na verloop van tijd achter dat ik volstrekt ongevaarlijk ben en misschien zelfs best leuk zou kunnen zijn. Ze hangt heel erg aan Rosalie maar het is (weer) ongelofelijk om te zien hoe ze opbloeit in de vier weken die ze bij ons is. Ze gaat op onderzoek uit, lacht, schreeuwt, stampvoet en speelt. Met name in het (zwem)bad vindt ze het fantastisch!

Pol en Marion waren hier in de periode dat we Dunya konden ophalen, dus zij hadden direct de primeur te pakken. Ook zij zagen nadat ze een weekje door de rest van het land waren getrokken bij terugkomst het verschil al in Dunya’s gedrag. Zo snel gaat het dus. Om het feest compleet te maken, kregen we ook Bart, Carla, Martijn en Floris nog te logeren. De jongens hadden al tijden uitgekeken naar hun nieuwe nichtje en kregen er nu twee voor de prijs van één! Samen zijn we een weekendje gaan uitrusten aan de kust om daarna vol frisse moed de laatste paar weken vol te maken.

Anyhow, we zijn tussendoor zoals gezegd verhuisd. Nieuwe huis bevalt erg goed, vanaf de eerste avond voelt het als “thuis”. ’t Is er heerlijk koel en de meiden kunnen lekker spelen zonder dat wij bang hoeven te zijn dat ze een verdieping naar beneden vallen. Nu klimmen ze alleen op stoelen, tafels en kasten en vallen hooguit een metertje!

Zo aan het einde van het schooljaar vertrekken er altijd veel mensen om zich in een ander land te gaan vestigen en dus houdt iedereen “garage sale”. Een mooie gelegenheid om voor weinig geld leuke spullen te kopen. Zo hadden we nog een tv nodig, wat kasten en met de twee meiden is een schommel natuurlijk onontbeerlijk!

En dan hadden we ook nog een optreden van een echte bekende artiest in Phnom Penh: Ronan Keating! Wekenlang gehyped door de sponsors (CTN, Mobitel, ANZ Royal, toevallig allemaal van dezelfde eigenaar – waarschijnlijk is zijn dochter fan), maar toch verre van uitverkocht. Tot mijn verbazing was zeker driekwart van het publiek Cambodjaans. Vanaf het voorprogramma (de winnares van Cambodian Idols) zat de sfeer er goed in en hoewel wij erg weinig met de muziek van die lieve Ronan ophebben, hebben we ons prima geamuseerd. Heerlijk om een beetje lekkere live muziek te zien en horen. Deze zomer in Nederland ook wat dat betreft een beetje bijtanken.

Tussendoor hadden Dunya’s papieren natuurlijk de hoogste prioriteit. De eerste stap (lees: handtekening) liet erg lang op zich wachten maar kwam uiteindelijk toch. Daarna ging alles razendsnel en gisteren werd (eindelijk) ook de visumaanvraag geaccepteerd door de Duitse ambassade. Vanmorgen werd ik al terug gebeld door de heer Fischer met de mededeling dat het visum klaar is. Morgen vliegticket laten zien en ophalen! Als het meezit kunnen we dan al vrijdagavond vliegen; take-off is twee uur na het eind van het schooljaar. Dat moet een record zijn!

Als ik terug kom vanuit Nederland hebben we als alles goed loopt ook een nieuwe hulp. Bopha is namelijk zwanger. Wat op zich een wonder mag heten, na drie bezoeken aan Takeo sinds haar trouwen! Op slag laat ze danook alles liggen, neemt Phi voorlopig het huishouden over en gaat ze zich vanaf de zomer voorbereiden op haar aanstaande moederschap. Maar ja, omdat anderen weg gaan, zijn er ook weer goeie hulpen op zoek naar een nieuwe baan. Sileap heeft de afgelopen jaren bij Connie gewerkt en vanaf juli dus bij ons. En Sileap kan erg lekker koken!

Vorige week werd Dunya ziek: koorts, overgeven, diarree, het gebruikelijke werk. Omdat ze nog zo klein is en weinig weerstand heeft betekent dat dus wel heel goed in de gaten houden, veel medicijnen en veel drinken. Voor je het weet zit je in het vliegtuig naar Bangkok met een kind met een infuus in haar arm... Gelukkig is ze nu beter. Phalla, daarintegen, is nu ziek.

Dat is net wat je nodig hebt, zo aan het einde van een schooljaar, na twee adopties en twee verhuizingen... Maar zoals Ronan Keating in al zijn wijsheid zingt: “Life is a rollercoaster, you just gotta ride it!” Dus dat doen we dan maar.

Tot gauw!

Frank, Rosalie, Dunya en Phalla