Walhalla van Wats en watervallen
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Rosalie
17 Januari 2006 | Laos, Vientiane
Als je een beetje van watervallen houdt hebben we ‘t walhalla gevonden… zuid Laos! Eerst een volle dag per bus naar Stung Treng in ‘t noorden van Cambodja, wat nou niet echt een wereldschokkend interessante plaats is. Gelukkig blijven we maar een nachtje en boeken we direct bij aankomst bij Mr. T een speedboot die ons naar de zal grens brengen. De volgende ochtend blijkt er helaas geen speedbootje beschikbaar… Volgens Mr. T omdat de districtsgouverneur met zijn lijfwachten de boot heeft gevorderd, volgens ons omdat hij teveel mensen heeft geboekt. Dus wachten we rustig tot de eerste boot terugkomt van de grens en gaan we alsnog met een noodvaart over het onrustig kolkende water richting Laos.
Eerst uitchecken in Cambodja (waar ik vriendelijk weiger een dollar te betalen) en dan inchecken in Laos (waar Hermien en Piet vrolijk een dollar betalen zodat ik er niet meer onderuit kom). Grens over, bakje rijst naar binnen, moeilijke onderhandelingen met de tuk tuk chauffeur (waarbij Roos onder mijn neus wordt versierd door een hitsige Cambodjaan) en door naar het paradijselijke Don Khong, het grootste van de 4000 eilanden. Roos en ik voelen ons bij het overgaan van de grens direct ernstig gehandicapt omdat we geen woord Laotiaans spreken. Waarmee duidelijk wordt dat we weliswaar uiterst basic Khmer spreken, maar daarmee wel onze weg kunnen vinden in hotel, restaurant, markt en vervoer…
De volgende dag boeken we een tourtje over het water richting Don Khon en Don Det waarbij we de Franse stoomlocomotief (hoogtepuntje!) en een paar schitterende watervallen zien. Khon Phapheng is daarvan de grootse, waar de Mekong zich over een kilometer breedte naar beneden stort. Een heel indrukwekkende watermassa! En verder dus gewoon relaxen in een bootje en kijken naar hardwerkende Laotianen. De omgeving doet ons erg denken aan de Mekongdelta in Vietnam: vrijwel iedereen werkt, leeft en vervoert op en aan het water.
Daarna staat een bezoek aan Wat Phu Champasak op het programma, een Khmer tempel uit dezelfde tijd als Angkor. Gedurende zo’n 300 jaar tegen een berg aan gebouwd (net als Preah Vihear, die voor april in de planning staat), is het een prachtig bouwwerk met goed bewaard gebleven versieringen op de overgebleven gebouwen. Ook het aangrenzende museum ziet er goed uit maar dat zal komen door de aanwezigheid van het UNESCO hoofdkwartier in de stad. Dan snel door naar Pakse want de moeder van onze chauffeur (die ook mee is) wil nog graag naar de markt voordat die sluit!
Vanuit Pakse pakken we de lokale bus naar Tat Lo, een gehucht op het Bolavenplateau bij de gelijknamige waterval. De bus maakt een werkelijk ongelofelijk herrie en ‘t duurt een kwartiertje voordat we een snelheid bereiken die niet joggend bij te houden is. Gelukkig hoeven we maar een paar honderd meter te stijgen want bij elke helling gaan twee jongens met houtblokken in de deuropeningen staan. ‘t Duurt heel even voor het kwartje valt maar ze blijken daar te gaan staan om eruit te springen en de blokken achter de wielen te gooien in het geval de bus het zou begeven!
Op het plateau zitten we een dag of vier die gevuld zijn met wandelen, olifantje rijden, lezen, luieren en drinken. Damn, wat kan het leven toch zwaar zijn: ‘s morgens wakker worden naast het water in de heerlijk frisse natuur, over de bamboe brug naar de overkant en daar genieten van de beste koffie ter wereld.
Op de terugweg naar Pakse nemen we nog een paar watervallen en een koffieplantage mee en omdat Jan Willem weer terug moet naar Holland pakken we op dinsdagavond de nachtbus naar Vientiane. Ik voorzie grote slaapproblemen omdat ik niet kan slapen als ik zit maar kan mezelf op de grond installeren en blijk het beste te slapen van ons allemaal! In Vientiane zien we Guido, Mariolein en Nathan weer die onlangs vanuit Phnom Penh hierheen zijn verhuisd. Heel gezellig om weer te kunnen bijkletsen!
De rest van de tijd is volgens het reisschema "vrij te besteden", wat betekent dat de dames het wereldrecord shoppen in zowel Laos (Hermien) als Thailand (Roos) proberen te verbeteren. Piet en ik doen het rustig aan en drinken een biertje aan de Mekong…
Soundtrack to our lives January 2006 CE:
Marc Almond – Sin Songs live
Eerst uitchecken in Cambodja (waar ik vriendelijk weiger een dollar te betalen) en dan inchecken in Laos (waar Hermien en Piet vrolijk een dollar betalen zodat ik er niet meer onderuit kom). Grens over, bakje rijst naar binnen, moeilijke onderhandelingen met de tuk tuk chauffeur (waarbij Roos onder mijn neus wordt versierd door een hitsige Cambodjaan) en door naar het paradijselijke Don Khong, het grootste van de 4000 eilanden. Roos en ik voelen ons bij het overgaan van de grens direct ernstig gehandicapt omdat we geen woord Laotiaans spreken. Waarmee duidelijk wordt dat we weliswaar uiterst basic Khmer spreken, maar daarmee wel onze weg kunnen vinden in hotel, restaurant, markt en vervoer…
De volgende dag boeken we een tourtje over het water richting Don Khon en Don Det waarbij we de Franse stoomlocomotief (hoogtepuntje!) en een paar schitterende watervallen zien. Khon Phapheng is daarvan de grootse, waar de Mekong zich over een kilometer breedte naar beneden stort. Een heel indrukwekkende watermassa! En verder dus gewoon relaxen in een bootje en kijken naar hardwerkende Laotianen. De omgeving doet ons erg denken aan de Mekongdelta in Vietnam: vrijwel iedereen werkt, leeft en vervoert op en aan het water.
Daarna staat een bezoek aan Wat Phu Champasak op het programma, een Khmer tempel uit dezelfde tijd als Angkor. Gedurende zo’n 300 jaar tegen een berg aan gebouwd (net als Preah Vihear, die voor april in de planning staat), is het een prachtig bouwwerk met goed bewaard gebleven versieringen op de overgebleven gebouwen. Ook het aangrenzende museum ziet er goed uit maar dat zal komen door de aanwezigheid van het UNESCO hoofdkwartier in de stad. Dan snel door naar Pakse want de moeder van onze chauffeur (die ook mee is) wil nog graag naar de markt voordat die sluit!
Vanuit Pakse pakken we de lokale bus naar Tat Lo, een gehucht op het Bolavenplateau bij de gelijknamige waterval. De bus maakt een werkelijk ongelofelijk herrie en ‘t duurt een kwartiertje voordat we een snelheid bereiken die niet joggend bij te houden is. Gelukkig hoeven we maar een paar honderd meter te stijgen want bij elke helling gaan twee jongens met houtblokken in de deuropeningen staan. ‘t Duurt heel even voor het kwartje valt maar ze blijken daar te gaan staan om eruit te springen en de blokken achter de wielen te gooien in het geval de bus het zou begeven!
Op het plateau zitten we een dag of vier die gevuld zijn met wandelen, olifantje rijden, lezen, luieren en drinken. Damn, wat kan het leven toch zwaar zijn: ‘s morgens wakker worden naast het water in de heerlijk frisse natuur, over de bamboe brug naar de overkant en daar genieten van de beste koffie ter wereld.
Op de terugweg naar Pakse nemen we nog een paar watervallen en een koffieplantage mee en omdat Jan Willem weer terug moet naar Holland pakken we op dinsdagavond de nachtbus naar Vientiane. Ik voorzie grote slaapproblemen omdat ik niet kan slapen als ik zit maar kan mezelf op de grond installeren en blijk het beste te slapen van ons allemaal! In Vientiane zien we Guido, Mariolein en Nathan weer die onlangs vanuit Phnom Penh hierheen zijn verhuisd. Heel gezellig om weer te kunnen bijkletsen!
De rest van de tijd is volgens het reisschema "vrij te besteden", wat betekent dat de dames het wereldrecord shoppen in zowel Laos (Hermien) als Thailand (Roos) proberen te verbeteren. Piet en ik doen het rustig aan en drinken een biertje aan de Mekong…
Soundtrack to our lives January 2006 CE:
Marc Almond – Sin Songs live
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
