Luxe of geen luxe

Een weekendje in een vijf sterren resort. Gratis. Of we daar zin in zouden hebben? Nou, ik dacht ‘t wel! Vrienden in de reiswereld zijn voor dit soort dingen erg leuk, blijkt. Zoals de New Fast Automatic Daffodils al zo treffend zongen: "It’s not what you know, it’s who you know".

Dus zitten we op zaterdagmiddag in een taxi naar Sihanoukville, met een chauffeur die z’n rijbewijs zonder enige twijfel bij een pakje boter heeft gekregen en die met ware doodsverachting in onoverzichtelijke bochten blijft inhalen. Maar goed, we zijn heel aangekomen en volgens mij leven de andere weggebruikers ook nog, hoewel ik niet achterom heb gekeken.

Sokha Beach Resort & Spa is "fout". Fout omdat de veel te rijke eigenaar vele arme Cambodjanen van hun land heeft geschopt. Omdat hij ook de entreegelden van Angkor int, maar daarvan nog geen 5% investeert in restauratie. Omdat het personeel een schijntje verdient en het overige geld in zijn eigen zak verdwijnt. Omdat het resort aan hetzelfde strand staat als waar de familie Peng woont. Omdat één overnachting vier gemiddelde Cambodjaanse maandsalarissen kost. Maar toch… principes hebben we blijkbaar niet en een weekend luxe is op z’n tijd erg lekker. Cocktails, karaoke, zwembad, sauna: the works. Heerlijk.

Over twee weken gaan we er met z’n tweeën een weekje minder luxe tussenuit. Samen op de motor langs drie afgelegen tempels uit de Angkor periode in het noordwesten. We hebben een weekend geoefend hoe dat nou zit, ik rijden en Roos achterop en we zijn tot de conclusie gekomen dat we ervoor gaan. We willen ‘t heel graag zien en er is geen andere manier om er te komen. GPS en muskietennet mee en we zien wel hoe ver we komen!