Preah Khan and back

Het zal een lange dag worden en we willen zoveel mogelijk gebruik maken van het daglicht dus zetten we de wekker om half zes en om even over zes zitten we op de motor naar Stoung. Daar drinken we koffie en gooien de tank nog even vol.

Ik heb summiere aanwijzingen gekregen voor de te volgen route naar Preah Khan tempel. Volgens een schatting op de kaart een kilometer of 70 vanaf Stoung. Er zitten nogal wat gaten in de beschrijving maar met wat rondvragen komen we er wel uit. ’t Is altijd weer lachen wanneer we eerst vijf keer de vraag in het Khmer moeten stellen waarna het kwartje valt. Dan herhaalt meneer/mevrouw exact hetzelfde als wat we net gevraagd hebben (in mijn oren, tenminste) maar ineens begrijpen we elkaar. Het zit hem in de nuances, zullen we maar zeggen...

Bij een nogal onduidelijke splitsing vragen we de weg aan een enorme Landcruiser dit ons achterop komt. Hij gaat ook naar Preah Khan en zegt dat we achter hem aan kunnen rijden. De weg is net (weer) slechter geworden maar hij rijdt desondanks flink door. Een kilometer of vijf tenminste want dan staat hij ineens stil: vooras gebroken… Tja, en da’s erg lastig zonder Wegenwacht of zelfs maar bereik op je mobiele telefoon.

Wij kunnen gelukkig onze weg vervolgen door de laatste 20 kilometer mul zand heen. We rijden over een enorme zandvlakte waar de sporen continue splitsen en weer samenkomen. Elk levend wezen klampen we aan om te bevestigen dat we nog steeds goed rijden en om kwart voor elf zijn we eindelijk in het dorpje Ta Saing, een paar kilometer van de tempels af. Daar kunnen we tanken, een noodlesoepje eten, veel drinken en vooral even uitrusten.

De grootste tempel van het complex heet Preah Khan maar heeft tot onze verbazing niet de hoofden in Bayonstijl. Sterker nog: er zitten überhaupt nog maar bitter weinig hoofden op. Van alle tempels die we tot nu toe gezien hebben is deze zonder twijfel het ergst geplunderd. Werkelijk alles is met groot materieel en grof geweld verwijderd. Zo te zien nog heel recent...

Op zich wel een mooi en vreedzaam complex. Als het niet zo afgrijselijk warm was zou je je bijna kunnen voorstellen dat je een wandeling door een herfstig bos maakt. En helemaal uitgestorven natuurlijk. Op de twee Japanners uit de Landcruiser na dan! Die hebben de auto met chauffeur achtergelaten en hebben de helse rit achterop een brommertje afgemaakt. Je huurt een Landcruiser met airco en maakt je reis af op een aftandse brommer. Cambodja in een notendop!

Naast Preah Khan staat de veel kleinere Ta Phrom die wel in Bayonstijl gebouwd is. Slechts een toren met gezichten maar heel fijn bewerkt en mooi bewaard gebleven. We gaan dus nog even volledig los met de camera’s (speciaal voor de trip hebben we er allebei een) en dan is het alweer tijd om terug te gaan.

Gelukkig kunnen we de weg terug redelijk vinden. Ik kan wel goed merken dat ik moe begin te worden. Waar het ’s morgens nog redelijk soepel ging, kom ik nu verschillende keren in het zand te zitten.

Uiteindelijk komen we om 5 uur weer in Kampong Thom aan en nemen we nog snel een duik in het zwembad. Dan eten en een heerlijke massage. Nou ben ik daar over het algemeen niet zo’n fan van maar dit keer doet het me erg goed.