Lang, lang geleden...

...toen we allemaal nog jong waren, schreef ik nog wel eens berichtjes op een website. ’t Leek me leuk om dat weer eens te doen...

Om de zomervakantie af te sluiten zijn Roos en ik samen (zonder Dunya en Phalla) een weekendje naar Singapore geweest. Spannend! Phi en Om Srey (zoals onze nieuwe hulp door het leven gaat: ‘t betekent gewoon oom-vrouw) goed geïnstrueerd en samen – oh nee, in verschillende vliegtuigen, want stel dat er een neerstort... – naar Singapore.

We waren een paar jaar geleden ook al eens in Singapore geweest dus cultureel of toeristisch hoefden we niet echt te doen. Heerlijk tijd samen gehad, lekker gewinkeld, bioscoopje gepakt (Batman), lekker gegeten met maar af en toe een lekker biertje want oei, oei, oei wat is het leven daar duur! Maar dat mag de pret niet drukken...

Ik mocht op maandagochtend weer terug naar Phnom Penh en direct door aan het werk. Altijd fijn! Rosalie bleef nog even voor een medische check en een cursus. Thuis gelukkig alles redelijk verlopen en de meiden blij om eerst mij en toen Roos weer te zien.

Ondertussen is het schooljaar dus alweer twee maanden aan de gang. Redelijk soepele start, ondanks een groei van het aantal kinderen van alweer zo’n 20%. Rosalie heeft dit jaar een nieuw lokaal dat ze helemaal naar eigen smaak heeft kunnen inrichten en de kleinste klas aller tijden: 9 kinderen tot nu toe, vanaf maandag maar liefst 10!

Afgelopen week hadden we alweer de eerste vakantie van het schooljaar in verband met het Pchum Ben feest (“eren van de voorouders” is alles wat we er over weten...) en dat betekende: Sihanoukville! Heerlijk: vier dagen regen, maar heerlijk! Meiden met wat schepje vriendjes maken in het zand en Roos en ik aan de cappucino bij Coasters of Cantina met een boek op schoot. Ze hebben nu zo’n leuke leeftijd dat je ze nog steeds in de gaten moet houden maar ze hebben niet meer elke 5 seconden hulp nodig. Ze gaan lekker hun eigen gang en blijven redelijk in de buurt. Nog even en dan kan ik ze wel leren een biertje voor me te bestellen.

En nu dus weer lekker aan het werk, morgen de afsluiting van de cultuurweek op de Nederlandse school. De peuters (dus inclusief Dunya en Phalla) gaan “Zo gaat de molen” zingen. Ik ga de videocamera alvast even oppoetsen!

Ik zal echt beter m’n best doen in de updates...


P.S. Ik heb eindelijk een patroon ontdekt in Kite’s gewicht: ’s zomers komt-ie aan en is-ie dik als ik terugkom van vakantie omdat wie-dan-ook hem bij de minste geringste miauw maar weer eten geeft (ze weten dat ik aan hem gehecht ben!). Dan ben ik een half jaar bezig om hem op een normaal gewicht terug te krijgen! En dan is het weer tijd voor een vakantie...